Αυτό το χαρακτηριστικό του λειτουργικού συστήματος Unix βοήθησε τρομερά στο να λειτουργήσει αυτό σε όλων των ειδών τις μηχανές (υπολογιστές διαφορετικών κατασκευαστών) με σχετικά μεγάλη ευκολία, αφού το machine-dependent κομμάτι του ήταν περιορισμένο στο ελάχιστο δυνατό. Έτσι, όταν κάποιος ήθελε να μεταφέρει (port) το Unix σε μια νέα μηχανή, αρκούσε να γράψει ένα μικρό κομμάτι του λειτουργικού συστήματος. Για το υπόλοιπο αρκούσε να έχει ένα C compiler για τη συγκεκριμένη μηχανή. (Είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε εδώ ότι ένας compiler για μια γλώσσα που τρέχει σε μια μηχανή Α μπορεί κάλλιστα να παράγει κώδικα ο οποίος να είναι εκτελέσιμος σε μια μηχανή Β. Αυτοί λέγονται cross-compilers.)
Από τη δεκαετία του 70 και πέρα η C έχει γίνει μια από τις πιο ευρέως διαδεδομένες γλώσσες, ξεφεύγοντας από τα στενά όρια του system programming για το οποίο είχε επινοηθεί. Ήταν μια γλώσσα θεμελιωδώς απλή που παρείχε μεν τη δυνατότητα στον προγραμματιστή για το λεγόμενο δομημένο προγραμματισμό (structured programming) αλλά δεν του έδενε ταυτόχρονα τα χέρια (όπως κάνει π.χ. μια γλώσσα όπως η Pascal, της οποίας οι compilers επιμένουν, κατά παράδοση, στην εφαρμογή ενός στυλ προγραμματισμού και δεν επιτρέπουν παρεκκλίσεις από αυτό.)
Εξ αρχής η C είχε συνδυαστεί με το λεγόμενο C preprossesor (που συνήθως καλείται cpp στο Unix). Αυτός είναι μια ιδιότυπη μορφή προεπεξεργασίας του προγράμματος, που θα δούμε σε λεπτομέρεια αργότερα, και που είναι κατ' ουσίαν ανεξάρτητη της γλώσσας C, και επιτρέπει μια προεπεξεργασία του προγράμματος, σε επίπεδο κειμένου και μόνο, προτού αυτό πάει για μεταγλώττιση στον compiler. Πρέπει δηλ. ο cpp να θεωρείται ένα είδος φίλτρου: το C πρόγραμμα μπαίνει ως είσοδος στον cpp και ένα άλλο C πρόγραμμα βγαίνει ως έξοδος το οποίο στη συνέχεια οδηγείται στον compiler. Αυτός, μετά από ορισμένα ακόμη στάδια επεξεργασίας, θα παραγάγει τον εκτελέσιμο κώδικα. Η προεπεξεργασία με τον cpp παρέχει μια τεράστια ευελιξία στον προγραμματιστή και δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί πως η C θα είχε πετύχει τόσο πολύ ως γλώσσα προγραμματισμού αν δεν είχε εξ αρχής συνοδευτεί από τον cpp. Θα δούμε αργότερα αρκετά παραδείγματα χρήσης του cpp, πολλά από αυτά καθόλου τετριμμένα.
Στη διεύθυνση http://cm.bell-labs.com/cm/cs/who/dmr/chist.html μπορείτε να διαβάσετε ένα ενδιαφέρον άρθρο του D. Ritchie, που μαζί με τον B. Kernighan, δημιούργησε τη γλώσσα C στα Bell Laborataries. Αφορά την ιστορία της ανάπτυξης της γλώσσας κι ίσως είναι λίγο τεχνικό σε ορισμένα σημεία του.
Για παράδειγμα, αν καθήσετε μπροστά σε ένα υπολογιστή με γραφικό περιβάλλον και παράθυρα, όπως τα Miscrosoft Windows ή τα X Windows (το standard γραφικό περιβάλλον για Unix συστήματα) θα δείτε ότι όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται πάνω στην οθόνη, είτε παράθυρα είτε διαφόρων τύπων εικονίδια, υποστηρίζουν την έννοια του ``ανοίγματος'' (open). Όταν κάνετε open σε ένα παράθυρο που είναι ελαχιστοποιημένο αυτό μεγαλώνει, όταν κάνετε open σε ένα εικονίδιο που αντιπροσωπεύει ένα modem2.1τότε το modem ενεργοποιείται και παίρνει τηλέφωνο, κλπ. Τα διάφορα εικονίδια δηλ. ανταποκρίνονται στο ίδιο ``σήμα'' (open) με διαφορετικό τρόπο, που εν γένει δεν είναι γνωστός στο περιβάλλον σύστημα αλλά υλοποιείται από το κάθε αντικείμενο (παράθυρο, modem, πίνακα ελέγχου, κλπ) με δικό του ξεχωριστό τρόπο. Εναλλακτικά θα έπρεπε το περιβάλλον σύστημα να γνωρίζει τα ``εσωτερικά'' του κάθε αντικειμένου που ``φιλοξενεί'', πράγμα ανέφικτο. Αυτού του είδους η προσέγγιση είναι χαρακτηριστική των object oriented συστημάτων.